Een introductie tot Kara Kara

Officiële taal:	Frans
Hoofdstad:	Niamey
Regeringsvorm:	Republiek
Religie:	Islam 98%
Oppervlakte:	1.267.000 km² (0,02% water)
Inwoners:	10.790.352 (2001) 12.894.865 (2007) (10,2 / km² (2007)

De Gemeente Kara Kara bevindt zich in Niger, het armste land van het Afrikaanse continent.

Ze vormt samen met acht andere gemeenten het departement Gaya, dat op zijn beurt onderdeel is van de regio Dosso.

Kara Kara bestaat uit 49 dorpjes die verspreid liggen in de Sahel over een oppervlakte van ongeveer 50.000 ha en die samen bijna 31.500 inwoners tellen.

Traditie en democratie

De kantonchef

De munteenheid in Niger is de CFA

1 euro = 656 CFA

1000 CFA = 1.52449 euro

link naar

currency converter

De woningen zijn meestal opgebouwd uit leem die roodachtig kleurt door het woestijnzand. Grote families huizen in meestal kleine ruimtes. Er zijn geen voorzieningen zoals lopend water of elektriciteit.

Akkerbouw, wat veeteelt en kleinschalige handel zijn de enige middelen van bestaan. Hierbij zijn vooral de pindateelt en het verbouwen van gierst van groot belang. In meerdere dorpjes worden wekelijkse markten georganiseerd.

Een groot struikelblok is het feit dat zowat 95% van Kara Kara analfabeet is. Onderwijs is nochtans een belangrijke sleutel tot vebetering van de levensstandaard.

In de grotere dorpjes zijn er scholen met meerdere klassen lager onderwijs. Het hoofddorp Kara kara is echter de enige school met zes volledige jaargangen en een kleuterschool.

Sinds 2000 is er een middelbare school met vier jaargangen opgericht. Die kan echter het groeiend aantal leerlingen uit de omgeving niet meer op een degelijke wijze opvangen en dreigt uit haar voegen te barsten.

De resterende drie jaar, het lycée, kunnen in Gaya of Dosso gevolgd worden.

Leden van een Molse familie hadden in de jaren 80 in Niger gewerkt en zich over één van de inwoners van Kara Kara, Maman Fala, ontfermd.

In 1996 kwam de Nigerijn op bezoek in Mol en maakte er via zijn gastgezin kennis met de wereldwinkel-jongeren. Na een eerste los project voor de ondersteuning van een schooltje kwam er vanaf 1997 een meer structurele samenwerking op gang: het vrouwenproject was geboren. In 2002 kwam de samenwerking in een stroomversnelling dankzij het afsluiten van een convenant met de Vlaamse regering, waarbij er vooral gefocust werd op jongerenwerking met enkele jongerenuitwisselingen als kers op de taart. Maman Fala was ondertussen coördinator en het geboortebos was opgestart. Voor elke boreling in Mol zou vanaf nu een boom geplant worden in Kara Kara als symbool voor de samenwerking.

Een deel werd gefinancierd door kersverse ouders die vrijwillig een bedrag stortten, een ander deel werd gefinancierd door het gemeentebestuur van Mol en een laatste deel door de wereldwinkeljongeren.

Nog later werd het Kara Kara Comité opgericht, dat de bedoeling heeft de projecten in Kara Kara structureel te gaan ondersteunen. Om geld in het laatje te brengen, werden onder meer een restaurant en een quiz georganiseerd.

In februari 2005 trok een delegatie naar Kara Kara om de toestand ter plaatse te verkennen en de lopende projecten te evalueren. Uit de evaluatie bleek dat de communicatie mank liep en dat opvolging ter plaatse een noodzaak is. Daarom werd geopteerd de plaatselijke NGO AID Kookari, die de delegatie in Niger had ontmoet, in te schakelen. Het bleek een schot in de roos.

In november 2006 kwam een delegatie uit Kara Kara naar Mol om te bespreken waar we naartoe wilden. Tahirou Soumana van Kookari maakte grote indruk op ons door zijn kennis van zaken en manier van aanpak. Hij vertrok terug naar Niger met de opdracht een coördinator in Kara Kara aan te duiden.

Die verantwoordelijkheid kwam na een examen op de schouders van Adamou Baraze Mamane. In juni 2007 keurde de gemeenteraad van Mol de officiële stedenband goed. Een tijdje later werd de stedenband ook door de burgemeester en de kantonchef van Kara Kara ondertekend.

Bij het begin van onze samenwerking met Kara Kara hadden en hebben we nog steeds als één van de belangrijkste doelstellingen het uitbouwen van een sterke structuur waarmee we op lange termijn kunnen samenwerken.

Daarom hebben we de eerste jaren samen gewerkt met de plaatselijke NGO AID Kookari, om ons en de mensen in Kara Kara te helpen bij de uitbouw van een goede structuur. Drie jaar laten, begin 2010, waren we zover dat zonder de verdere steun van AID Kookari de mensen in Kara Kara hun eigen werking kunnen beheren en verder uitbouwen. Zo is het CCD of voluit: ‘le comité comunal de développement’, ontstaan.

Uitwisselingen versterken de band

Het Kara Kara Comité vindt de uitwisselingen zowel van als naar Kara Kara uiterst belangrijk. Het is de beste manier om elkaar beter te leren kennen, begrijpen en respecteren. Je kan veel vertellen in een e-mail en één foto kan tien mails samenvatten, maar niets is te vergelijken met de ervaring elkaar in levende lijve te ontmoeten. Enkel dan kan je echt met elkaar praten, discussiëren en onduidelijkheden uit de weg ruimen. Bovendien bevordert het de vriendschap wanneer je een tiental dagen veel met elkaar optrekt. Je leert je inleven in de andere en dat geeft een extra motivatie om verder te werken aan het project als elkaars wegen weer uit mekaar gaan na een uitwisseling.